MIJN VERHAAL

Extern was ik orde aan het scheppen wat ik intern niet voor elkaar kreeg. Mijn huis was spic en span. ‘Ik snap jou niet?’ zei een vriendin, en zij was niet de enige. Ik zelf eigenlijk ook niet. Ik had vage en chronische lichamelijke klachten en dat terwijl ik vaak dacht dat ik ernstig ziek was. ‘Zo word je niet oud’, zei mijn man. Daar schrok ik enorm van. Ik wilde heel graag heel oud worden met mijn gezin. Zo wil ik niet verder. Ook niet voor mijn kinderen. Bij de fysio volgde ik een training ‘leven zonder pijn’. Vanaf moment één had ik hier heel veel vertrouwen in. Ik ben alles weer gaan eten en ik ben veel gaan sporten. Ook ben ik abrupt gestopt met paracetamol en ibuprofen. Alles wat ik had gemeden heb ik vanaf dag één weer opgepakt.

Mijn ogen zagen wazig, een goede lens leek er niet te zijn, ik had een spastische darm en prikkelbare darm syndroom, herniaklachten, zwakke en pijnlijke onderrug, hartkloppingen, chronische- en spierspanningshoofdpijn, migraine, zere schouders en nek, krachteloosheid in mijn vingers, infecties, ontstekingen en een zere heup met uitstralingen in mijn been. Ik nam ’s avonds standaard paracetamol en ibuprofen voordat ik ging slapen. Het ging niet goed. Ik was van mening dat mijn probleem voortkwam omdat anderen het me zo moeilijk maakte. Het lag aan de hele wereld en niet aan mij.